نامه اي به غلام

يادم رفت اينو بهت بگم كه، بعد از اينكه تو اوشو رو بهم معرفي كردي رفتم سراغ حرفا و كتاباش، باهاش زياد ارتباط برقرار نميكردم ، همچنان گيج بودم، ولي بعضي روش هايي كه ميداد مثلن براي relaxation كه خودتم بهم ياد داده بودي برام جالب بود. بعدا  كه با اصغر صحبت كردم و با هولاكويي آشنام كرد، فهميدم كاملا پايه علمي داره و از خودش در نياورده ولي بقيه حرفاش غيرعلمي بود. عرفان ، نزديك شدن به منبع انرژي، آرامش روح .... اينا بنظر من، آدمي كه ميخواد منطقي زندگي كنه رو گيج و گمراه ميكنه. اگه كسي هم اصرار داشته باشه با احساسش بيشتر زندگي كنه، يعني مسائل رو قبل از برخورد عاقلانه، احساسانه برخورد و تحليل ميكنه، كه راهش از امثال من جداست. نميخوام در مورد اين بحث كنم كه خدا و روح و ... وجود دارند يا نه، چون اصولن جزو مسائل تكذيب ناپذيرن (irrefutable)، پس بهتره كه روشون مانوري هم ندم، مخصوصن وقتي كه ميشه بدون اين ها هم زندگي راحت و درستي داشت. تو پست قبلي يه سخن از يه فيزيكدان كه هم رشته خودت هم هست رو آوردم، كه تاييد ميكنه حرف منو. 

پ.ن: اين پست در واقع ايميلي بود كه ميخواستم برا غلام بفرستم، بعد ديدم برا آشنايي با اوشو و تفاوت ديدگاهش با عقل گراها مفيده و تو وبلاگ آوردمش.